Waiting

Dit is het laatste berichtje van de Autarkjes in Amerika.

Het wachten in het hotel voor 21 dagen is achter de rug.

Terwijl het autootje naakt in de bodyshop stond

Met zijn gebroken chassis.

Dat door Nissan Grainger opgelapt is, zodat we vanuit Savannah terug konden rijden naar Baltimore.

Nu gaan we hem morgen op de boot zetten en gaan wij het vliegtuig in naar Amsterdam.

The American Dream, blijft een droom.

Greetings the Autarkjes.

Uiteindelijk zijn we er

Na een zeer vermoeiende reis met vertragingen en gemiste aansluiting, zijn we na zo’n 24 uur in het hotel in Baltimore. En kunnen we genieten van een kort nachtrustje.

Want er is een afspraak met Pride om de camper op te halen. Dus op tijd ontbijten ( met nog wel tijd om je eigen pancakes te maken) en kan manlief  naar het kantoor van Pride.

Al het papierwerk loopt vlot en dan is het eindelijk zover om de Autark op te halen. Helaas wel een raampje geforceerd en is alle tasjes nagekeken en weer in de kastjes opgeborgen. Melding dus naar Seabridge, gelukkig kan het raam nog wel dicht ( volgt wel een afspraak bij de camperbouw bij terugkomst)en licht de ukelele en gitaar gewoon nog op bed. Wel is onder andere de boormachine ontvreemd ( om het autarkje stevig op zijn pootjes te zetten) en de navigatie, dus nu gaat het rijden op de telefoon, enfin elke keer ontdek je dat je wat mis.

Maar na even slikken en een koffie met een Mac kunnen we de reis gaan beginnen.

En zie je nog even het schip in de haven

De brug over en de Highway op richting Washington

Bij Severn stoppen we bij de WalMart om boodschappen te doen en zie daar staan een paar rijdende huizen, dus besloten hier de nacht door te brengen en kunnen we de spullen weer op zijn plek zetten, zoals we gewend zijn. De kratten en stoeltjes etc in de cabine.

Op tijd naar bed, want de oogjes vallen snel neer

De volgende ochtend gaan we weer op pad over de vierbaanswegen en met telefoon in de hand met kaartgegevens om de gasvulstation te vinden voor de propaanflessen. Na wat internetspeurwerk en hier en daar vragen zijn we bij een tractorverhuurbedrijf aangeland en helpt manlief mee.

Om onze kleine flesjes te vullen. En is het lekker weer in Glenpark even boven Washington.

Zaterdag weer de Highway op en belanden we in Fredericksburg, het is nu koud en vallen er sneeuwklokjes op 7 april. Een leuk koloniaal stadje en zijn we even in 1776.

En als het wat warmer wordt kunnen we er gezellig bij zitten

Morgen rijden we weer wat zuidelijker en komen we weer in het ritme van het camperleven.

Greetings the Autarkjes.

Het bootje komt zo

Nou dat is niet helemaal waar.

Ons autarkje moet wat langer op de Atlantic Sea blijven.

Wat vertraging.

Toch gaan we volgens vluchtschema naar Baltimore en daar wachten wij rustig op ons zeearkje met zijn zeewielen.

En als hij uitgebibberd is kunnen we aan ons reisschema beginnen.

Let’s go.

The Autarkjes

Apart maar toch samen

Maandagochtend zeer vroeg onder de kleden vandaan om op tijd de weg op te gaan.

Met twee lunchpakketjes en flesjes water gaan we om zeven uur achter het stuur.

Het is tijd om het autarkje naar Antwerpen te brengen en daarom rijd ik met het kleine karretje achter Chris aan en komen we na wat file bij de euroterminal aan.

Tussen de aanhangers nog even een laatste check en de stoelen te bekleden met plastic folie, zoals ons was geadviseerd. Dan het kantoor in om ons te melden en kan de wagen de poort door en op de weegbrug hij is niet te licht gevonden

Dus krijgt hij een plekje in de wachtrij toegewezen naast een buscamper en moeten wij afscheid nemen.

Deurtje dicht en is het autarkje op zichzelf aangewezen.

Goede zeereis.

The Autarkjes.

Nog een paar dagen en een paar weken

En dan is het zover en kan onze grote reis beginnen.

Ons autarkje heeft zijn body scan gehad

En is hij gezond verklaard.

Dus gaat het inpakken beginnen, en moet het kacheltje aan vanwege de huidige vorstperiode.

Nu is bijna alles in de kastjes, zelfs de hobbyspullen

zijn niet vergeten.

Dus deurtje dicht en nog even wachten

Groetjes the Autarkjes